İran’ın kapsamlı psikolojik harp stratejileri, sahte askeri platformlarla İsrail Hava Kuvvetleri’nin hedef tespit sistemlerini yanıltıyor; gerçek füze sistemleri ise gizli noktalardan saldırılarını sürdürüyor.
YDH- İran Silahlı Kuvvetleri’nin yürüttüğü kapsamlı psikolojik harp operasyonu, İsrail Hava Kuvvetleri’nin saldırı ve keşif faaliyetlerini ciddi biçimde sekteye uğratıyor.
İran’ın savunma doktrini kapsamında devreye aldığı aldatma ve kamuflaj stratejileri, özellikle son hava çatışmalarında etkili bir biçimde devreye sokularak düşman unsurlarının yanlış hedeflere yönlendirilmesine neden oldu.
Askeri kaynaklara göre, İran’ın aldatma ve kamuflaj birimleri, keşif sistemlerini yanıltmak amacıyla dağlık bölgelerde, mağaralarda, dağ çöküntülerinde, açık arazilerde ve çöl sınırlarında sahte askeri araçlar ve hava savunma sistemleri konuşlandırdı.
Bu sahte platformların büyük bir bölümü alüminyum, metal olmayan bileşikler ve preslenmiş karton gibi hafif malzemelerle üretilmiş olup, termal ve havadan görüntüleme sistemlerinde gerçek füze rampaları ve radar istasyonlarıyla neredeyse ayırt edilemeyecek düzeyde tasarlandı.
İsrail tarafı, İran'ın hava savunma üslerine doğrudan saldırı düzenlediğini öne süren görüntüler yayınlasa da, bu saldırılarda ikincil patlama, duman sütunu ya da uzun süreli yangın gibi beklenen tahribat izlerine rastlanmadı.
Bu durum, İran tarafından bilinçli şekilde oluşturulan "taktik boşluklar"ın varlığını ortaya koyuyor.
Bu boşluklar, İsrail'in hava saldırılarında kullandığı yapay zekâ tabanlı hedef tespit sistemlerini yanıltmak amacıyla planlandı.
İran askeri istihbaratının, düşmanı yanıltarak füzelerin gerçek konuşlanma alanlarını gizlemekte gösterdiği başarı, füze sistemlerinin halen etkin biçimde ve farklı noktalardan İsrail topraklarını hedef alabilmesiyle kanıtlandı.
Bu da sistemlerin yer tespitini güçleştiriyor ve İsrail’in hedefleme kapasitesini önemli ölçüde sınırlıyor.
Şu anda İsrail, İran hava savunmasının gerçek unsurları yerine “gölgelerle” savaşmakta. Gerçek füzeler ise büyük oranda tespit edilemeyen gizli noktalardan ateşleniyor.
Bu durum, İsrail’in istihbarat ve askeri teknolojisine dayalı üstünlük iddiasını sorgulatırken, aynı zamanda yoğun kaynak tüketen ve verimliliği azalan bir güvenlik mimarisine yol açıyor.
Sonuç olarak, tüm teknolojik üstünlüğüne rağmen İsrail, gerçek ile yanılsama arasındaki çizginin belirsizleştiği, bilgi karmaşasının hâkim olduğu bir ortamda askeri kararlar almak zorunda kalıyor.
İran’ın yürüttüğü psikolojik savaş, düşmanın komuta, kontrol ve hedefleme kabiliyetlerini baskı altına almayı sürdürüyor.
